U Plavoj sali Narodnog muzeja Valjevo, 15. 9. 2023. godine u 19 časova biće održano predavanje pod nazivom „Simboli državnosti na etnološkim predmetima“ .Autor: Ljiljana Trifunović, etnološkinja, muzejska savetnica.
Državni, odnosno nacionalni simboli su zastava i grb koji u sebi nose informacije o istoriji, tradiciji i vrednosti određene zemlje. Oni, pre svih drugih simbola, u čoveku izazivaju osećaj pripadnosti i zajedništva. Potpuno je jasno da svaka nacionalna zastava ima svoju istoriju i jedinstveno značenje, te tako šalje poruku o identitetu tog naroda. Zastava države Srbije sastoji se od crvene, plave i bele boje i ima svoju simboliku utemeljenu u istoriji i tradiciji našeg naroda. Iako je osnovno značenje simbolizma bojā univerzalnost, ipak je većina naroda u svetu sačuvala svoju originalnu i tradicionalnu simboliku bojā na zastavi. Tako crvena boja kod nas simboliše izdržljivost, hrabrost, snagu, revoluciju, vernost i ljubav, plava boja mir, slobodu, odanost, istinoljubivost i upornost, a bela boja simboliše mir, čistoću, nevinost, dobrotu i ponos.
Srpska trobojka se vijorila na Majskoj skupštini 1848. godine u Sremskim Karlovcima i našla uporište u srpskom narodu, ali je od strane vlasti ubrzo zabranjena. Naime, uvođenjem Bahovog apsolutizma (1852-1859), srpska, ali i sve ostale nacionalne trobojne zastave su bile zabranjene u Habzburškoj monarhiji.
Iako je isticanje nacionalnih obeležja u pomenutom periodu bilo rizično ipak su tkalje, vezilje i drvorezbari svoje rodoljublje pretočili u koristan i upotrebljiv predmet, predmet koji je bio veoma važan u životu ondašnje čovekove zajednice. Radi se o upotrebnim predmetima ondašnjeg domaćinstva – ćilimima, čuturama, čašama ili peškirima na kojima je nevidljivo ili pak potpuno vidljivo izvedena zastava ili grb.
Većina predmeta koji će biti prezentovani nastali su na teritoriji Vojvodine i to u periodu od 1860. do 1948. godine, a većina u periodu vladavine Austrougarske monarhije kada je srpska trobojka bila zabranjena i kada nije bilo poželjno isticanje srpskog porekla.
Svojevrsnom digitalnom izložbom u okviru projekta „Muzejska priča“, Ljiljana Trifunović priča priču o predmetima koji do sada, nisu uopšte ili su retko izlagani očima posmatrača.
Mozda bi nam ipak bolje bilo da smo ostali pod austrougarima?
etnoloskinja… je li ona sama sebe tako zove ili su to novinari ili zaposleni u Muzeju?